Bu sarsıntı çağında duyarlılıkla yaşamak gerçekten cesaret istiyor.
Hatta öyle sanıyorum ki ben şimdi cennetteyim. Varlığımı duymuyorum artık. İnsanın artık kendi varlığını duymaması, cennette olmak adeta.
Bir köpek gibi esnemek, gırtlağıma kadar esnemek istiyorum. Ayakta duracak halim kalmadı. Yorgunum yahu! Artık yürümek istemiyorum, yürüyemem anlıyor musun? Bir milimetre dahi...
Reader Follow Recommendations
Bu hayatı mı yaşamalıyım? Peki, cevap ver bana: Niçin, kimin için, ne için?
Kendin için! Hayat için! Cadden seni bekliyor. Yer yer fenerlerle karşılaşacaksın. İki fener arasındaki karanlıktan korkacak kadar tabansız mısın? Hep fener mi olsun istiyorsun? Gel, Beckmann, yürüyelim ilk fenere kadar.
Gece vakti, tek başına, yarım saatçik siste kaldım diye bağırma. Başkalarına rastlaman daima mümkün. Gel delikanlı, bırak yorgunluğu.