Bitmesini hiç istemediğim bir romandı. Üçlemenin tüm kitaplarını büyük ilgiyle okudum. Oldukça sürükleyici, çok iyi kurgulanmış ve çok hayatın içinden bir seriydi. Kapak kızı serinin diğer iki kitabına göre zayıftı kurgu bakımından ama iyi ki okumayı orda bırakmamışım.
Özellikle Osman hiçlikle, nihilizmle sarsıyor insanı. Karakterler öyle iyi resmedilmiş ki film izler gibi okudum kitapları. Dil çok akıcı.
Şebnem ve Osman şefkate muhtaç, hiç büyüyememiş yetişkin çocuklar aslında. Çok iyi niyetli ve aslında kibirleri haklı görülebilecek kadar iyi vasıfları olan insanlar. Etraflarındaki insanların çoğundan kötülük görüyorlar; bu Şebnem'de öfkeye dönüyor; Osman'da boşvermişliğe. Ve inanılmaz yalnızlar. Yalnız büyü(yemi)yen çocukları kimse yalnızlıktan kurtaramıyor sanki, bu romanları okudukça düşündüm bunu. Hayat ikisini biraraya getiriyor. Birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışıyorlar ama yapamıyorlar. Dram Osman'ın gümüş kaşıklarla başlayan hayatının dibi görmesiyle son buluyor.
Çağdaş Türk romanının kuvvetli eserlerinden olan bu üçlemenin okunmasını kesinlikle tavsiye ederim.
