Durmadan bileylediği öfkesinin karanlıkta parlayan sipsivri ucuyla, boşluğun karnını boydan boya yarmaya coktan hazırdı. Bir kalabalığa sığınıp yalnızlıktan sıyrılmak istediği için değil; yarattığı her korkuda, sebep oldugu her çığlıkta, bozdugu her güzellikte, soldurdugu her gülümsemede, aslolanın kendi yalnızlığı oldugunu kendine, sade kendine ispat edebilmek için.