4. defa okuldan atılan karakterimiz aslında oldukça zeki ve duygusal. Karakterimiz 2 yıl önce çok sevdiği kardeşini kaybetmiş ve kitabın çoğu yerinde kaybın etkilerini görebiliyoruz:
"Her neyse, hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta-yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum.; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben,çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim.'' Yakalamya çalıştığı çocuk kaybettiği kardeşi olabilir mi?
yapmacıklıktan ve sahtekarlıktan nefret eden karakterimiz bir çocuğun--kardeşinin-- saflığını ve masumiyetini sürekli aramakta olabilir mi?
Kardeşinin mezarına gidememesi, sanki kardeşi orada sıkışmış gibi hissetmesi, kardeşinin kaybını kabullenmemesi ile ilişkili olabilir?
Kitap bir ergenin iç dünyasını anlattığı düşünülse de bence bunun ötesinde karakterimizin çözümlenmemiş bir yasını da gözler önüne sermekte. tabi bunlar farazi olmakla birlikte umarım psikiyatristi ona yardımcı olur diye düşünmekten de alıkoyamadım kendimi :)
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}