Hiç kimse yıldız olarak kalamıyordu. Muhakkak hayalimizdeki yerinden inecek, herkese benzeyecekti.
Yanındayken üşürdüm. Ama dudağının kenarıyla öyle bir gülümserdi ki, bir daha kimse gülmesin isterdim.
Gök kubbenin altında insanın ruhunu soyan kötülükler ve giyindiren aşklar adına...
Ve şimdi kim bilebilir neler olacağını, Babil uyandığı zaman?!..
Okur Takip Önerileri
"Dünyada hiçbir şey hiçlik kadar büyük baskı yapmaz insan ruhunda."
Kim olduğumu hatırladım, artık gözlerini kamaştıramadığımı farkettim.....olabildiğince hızlı koştum ama şu düşüncelerden kurtulamadım: " Keşke onu da yanıma alabilsem!" ve karşı düşünce olarak ise " Ama onun bulunduğu yerde karanlık hiç olur mu acaba?"
Günlerimi nasıl geçirdiğimi soruyorsun, işte cevabı.
