“Bwana biliyorsun ben kelimelerin kokusunu alırım. Ve bir de gelecekteki günlerin... Unuttun mu?”
Sayfa 197
insan yalnızken gülemiyor ki. Hele beynine üşüşen anılara direnemediği geceler, hiç...
Sayfa 15
Unutmanın acısı ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
Sayfa 76
Okur Takip Önerileri
Söylemekten vazgeçtiğim şeyler söylediklerimden daha fazla.
Sayfa 74
“İnsanlar gitmekten çok geri dönüşü hayal ediyorlar,”
Sayfa 147
