Bir çocuğun dikkatini ona hediye ettiğiniz bilyelerle, dolma kalemlerle, hatıra defterleriyle, topaçlarla ve dahi resimlerle cekebilirsiniz.
Ama çocuklar hassas varlıklardır, ve kimin onu gerçekten sevdiğini anlayacak kadar akıllı.
çocuk sevgisi saftır, dünyanın sayısal trafiğine uğramamıştır, çıkar ilişkisi tanımaz; hiçbir çocuğa "o cok güçlü biri, saygılı ol" diyerek laf dinletemezsiniz misal veya "sözümü dinlemezsen kötü olur" ile korkutamazsınız gururlu ve onurlu bir çocuğu, dayak yiyecegini bile bile burnunun dikine gider o.
Ama bir çocuğu severseniz, gerçekten severseniz, öyle göstermelik/yapmacık/zorlama/sırf vicdanını rahatlatmak icin/ desinler diye değil ; sizi bir ömür yüreğiyle sevecek ve sizin için ciddi anlamda etine butuna bakmadan göze almayacağı şey olmayan bir küçük dost kazandınız demektir.. sevgisinin eşi benzeri olmaz onun..
Küçükken okuduğumda, kitabı bitirdikten sonraki hüznümün sebebini anlayamamıştım. büyüyünce tekrar okudum ağlamaktan helak oldum.
bir şeker portakalı, bir de küçük prens. ne yaptınız ulen bilinçaltıma?
