Sena
@Sena_Oral
Selçuk Üniversitesi
Konya
30 Ağustos
272 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ben benim ve keşke ben olmasaydım
Sayfa 83Kitabı okudu
Hiç, içinde dışarı çıkmak için bir şans verilmesini bekleyen bir şey varmış gibi, hissettin mi kendini?
Sayfa 87Kitabı okudu
Sizden dileyeceğim bir şey daha kaldı: çocuklarım büyüdükleri zaman, Atinalılar, erdemden çok zenginliğe yahut herhangi bir şeye düşkünlük gösterecek olurlarsa, ben sizinle nasıl
uğraşmışsam, siz de onlarla uğraşınız, onları cezalandırınız; kendilerine, kendilerinde olmayan bir değeri verir, önem
vermeleri gereken şeye önem vermez, bir hiç oldukları halde kendilerini bir şey sanırlarsa, ben sizi nasıl azarlamışsam, siz de onları öyle azarlayınız. Bunu yaparsanız, bana da, okullarıma da
doğruluk etmiş olursunuz.
Okur Takip Önerileri
En kolay en asil yol başkalarını hiçbir şey yapamayacak hale getirmek değil, kendinizi yükseltmektir.
Kötü bir kimse iyi bir adamı nasıl zarara sokabilir? Ancak kendine zarar vermiş olur.
İnsanların korkularından en büyük kötülük saydıkları ölümün en büyük iyilik olmadığını kim bilir.
Az bir bilgiyle hatta büsbütün bilgisiz, kendilerini bilgin sananlar sayısız.
Ama Atinalılar, gördüm ki iyi ustalarda da şairlerdeki kusur var. Kendi işlerinin eri oldukları için en yüksek şeylerden de anladıklarını sanıyorlar. Böyle sandıkları için de asıl bilgileri gölgede kalıyordu.
Doğrusu belki ikimizinde iyi, güzel bir şey bildiğimiz yok, ama gene ben ondan bilginim. Çünkü o hiçbir şey bilmediği halde bildiğini sanıyor. Bense bilmiyorum ama bildiğimi de sanmıyorum. Demek ben ondan biraz bilgiliyim çünkü bilmediklerimi bilirim sanmıyorum.
Bana en çok dokunan, suçlu olsam da olmasam da her zaman bir çeşit tabiat kanununa uyar gibi, herkesten önce kendimi suçlu görmemdi.
Tamamıyla ciddi olarak söyleyeyim ki, böcek olmayı çoğu zaman arzuladım. Yazık ki buna bile layık olamadım. Baylar yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek tam manasıyla bir hastalık.
Zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır. Evet efendim, on dokuzuncu yüzyıl adamı en başta karaktersiz olmalı, böyle olmayan mânen mecburdur; karakter sahibi, çalışkan bir insansa oldukça dar kafalıdır.
Hayır bizden bir şey olmaz. Güçsüz insanlarız biz, sevgili dostum. Vurdumduymazdım, neşeli ve sağlıklı bir şekilde mantık yürütebiliyordum. Manen güçsüz kalır kalmaz hayatın kaba bir sillesini yemem yetti. Sonrası bezginlik... Güçsüzüz biz, zavallı yaratıklarız. Siz de öylesiniz, sevgili dostum. Zekisiniz, cömertsiniz, annenizin sütünden iyi dürtüler emmişsiniz, ancak hayata adımınızı atar atmaz yorgun ve hasta düşmüşsünüz. Güçsüz biz güçsüz!
Toplumun bilinçlenmesi, dehşete düşmesi gerekir.
Akıldışı sözlerini kağıda aktarmak güçtür. İnsanların alçaklıklarından, hakikate kafa tutan zorbalıktan, zamanla yeryüzüne inecek olan güzel hayattan, zorbalığın aptallığını ve acımasızlığını her dakika anımsatan pencerelerin parmaklıklarından bahseder. Ve ortaya eski ancak henüz söylenmemiş şarkılardan oluşan karışık, tutarsız bir potpuri çıkar.