..
Ne de olsa her felaket, evvela bir cümleydi. Rutubetli tenin acı cümlesi...
...
daha önce hiç iyi bir insan ya da ona benzer bir şey oldum mu bilmiyorum, ama... galiba her zaman yardımsever biriydim...
..
Ben.. bu kirli yalnızlık içinde utanmayı tamamen unuttum, insanın ruhunu parçalayan ve kemiklerinden iliğini emen bu lanet olası ülkede.
Reader Follow Recommendations
..
Yeni bir dünya görmüştüm, dörtnala bir kovalamaca içinde hızlıca birbirine karışan görüntüler içmiştim.
..
Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu yitirir. Çünkü her yerde olmak, hiçbir yerde olmamaktır.
Herkesin gözü dışarıdadır. Ben gözümü içime çevirir, içime dikerim. Herkes önüne bakar, ben içime bakarım. Bütün derdim kendimledir. Hep kendimi izler, kendimi yoklar, kendime bakarım. Herkes kendinden başka şeylerin peşindedir; hep kendisinin ötesine gitme hayalindedir.
Kimse kendi içine inmeye çalışmaz.
.
.
.
Anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada
Yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara
Yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin
Nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini.
Anladı bütün olmuşlarla olanların
Ve bütün olacakların
O kelimelerin içinde
Kendisine varmadan eskidiğini.
Yoksulluk ve çaresizliğin dayanılmaz bir kokusu var, ayda yılda bir yıkanıyor olmanın yol açtığı bir koku değil bu, daha derin, daha içerden, sessiz bir çığlık gibi, yoksulluğun damgası gibi, yoksullar kokularıyla işaretleniyor, bu koku insanın içini eziyor, insanı uzaklaştırıyor onlardan, yoksullardan ve itilmişlerden.
"Senin için ağrıyor," dedi.
.. Kederi paylaşmak acıyı azaltmıyor,
arttırıyor.
"Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır."
