Her türlü menfaatın üstünde bir "aşk"la bir maksada bağlanmanın ne demek olduğunu bilmiyorlardı. Maksat uğrunda ölmenin de güzel, pek güzel bir şey olabileceğini duyamıyorlardı. Bunu ömürlerince duymamaya "mahkum"dular.
Ey, insan denilen ağaç! Üzerinde yaşadığın toprağa kök sal! Ye, iç, büyü, yemiş ver! Yalnız dirin değil, ölün bile işe yarasın! Öldüğün vakit yurdunun toprağına toprak kat; yurdunun toprağı seninle çoğalsın!