Kitap oldukça güzel ve sürükleyici.Konu olarak İspanya'dan kalkıp Mısır Piramitleri'nin eteklerinde hazinesini aramaya giden Endülüslü çoban Santiago'nun masalsı yaşamını anlatıyor.
SimyacıPaulo Coelho · Can Yayınları · 2023206,5bin okunma
Merhaba sevgili dostlar...Müsadenizle bir meramımı dile getirmek istiyorum.Henüz bu platformda yeni bir uye olsam da buradaki bir husus dikkatimi çekti.O da şu ki: Herhangi bir bayan üyenin, salt bayan olması baz alınarak ne paylaştığı, ne sıklıkla paylaştığı, paylaşımın muhtevasi ve mantıklı olup olmamasina bakılmaksızin her yazdığı adeta beğenilere boğdurulurken bir erkek üye velev ki bu üye bir de yeni üyeyse ne yazarsa yazsın bakılıp okunsa dahi ve dahi begenilse bile bir türlü beğeni almıyor.Burada hem kadınlar arası bir nevi feminist dayanişma,pozitif ayrimcilik soz konusu hem de kendi hemcinslerimin bayanlara olan zaafı gereği böyle bir durumun tezahür ettiğini düşünuyorum.Bunu soylerken asla kendi yazdiklarimin çok matah yazılar oldugunu kasdederek soylemiyorum.Bahsettigim şey umumi manada yapmış olduğum bir gozlemin neticesidir.Buna katilirsiniz, katilmazsiniz bu sizin bileceginiz birsey ve karariniza saygiliyim her daim ama bunlar da nacizane benim görüşlerimdir.Saygılar.
GEÇİYOR ÖMÜR
Akıp gidiyor her an
Ellerimden şu ömrüm
Bana rağmen, bana inat,
Son gaz ve son sürat.
Gökyüzunde kayan
Parlak yıldız misali,
Ne tutmak mümkün oldu
Ne de onu durdurmak.
Bir sermaye gibi ömür
Kullandıkca bitiyor
Yerine yenisini
Eklemek de olmuyor
Oysaki bitmedi daha
Yapılacak, edilecekler...
Yarım kaldı herşey
Tıpkı hayallerim gibi
DÜŞ İNCE
Yağmurluydu hava, birazcikta serin
Daldın düşüncelere derin mi derin.
Bindin ömür trenine başladı seferin,
Düşündün mü hiç geride, var mı eserin?
Varlığa sevinirken, yokluğa hep söylendin!
Başkasına salık verip kendini saldın.
Ne durdurak bildin ne de uslandın.
Varsa yoksa hep nefsim hep nefsim dedin.
Dilin kemiği yokmuş, söylendin durdun.
Bu iyiymiş şu kötü ayırdın böldün.
Ne helal tanıdın ne haram bildin.
Biriksin sermayem, hep yerim sandin !
Ölümü adı soğuk, tabi unuttun !
Unutunca, ölüm seni unutur umdun
Peşini bırakır Azrail sandın
Sandıkların hep öldü, sanmadıkların oldu senin !