Attilâ İlhan...
Dönemin siyasisini, insanlarını, çırpınışlıkları, özgürlüğe hasretini kendi üslubunca fakat hepimizle belirtmiş. Aşkı değil, aşka olan özlemini gayet incelikli dile getirmiş.
İstanbul’u anlatışı, klasik İstanbul’dan öteye geçmiş. Kelepçeleri ellerini sıkmış olsa da, “yine emrindeyim” demiş.
Ölümü mor padişah gömleğine giymiş.
Külliyatına yeni başladığım, okumaktan büyük keyif/mutluluk aldığım kitabı bitirmenin hüznü var elbet. Fakat yine de, birini bitirip diğerine başlama heyecanı da sarmıyor değil. Yine de çok detayına girmeden noktalayayım bu incelemeyi.
