Bu akşam yine kuşların kanadında batıyordu güneş. “ Biraz daha bakalım. “ dedim. “ Olmaz. “ dedi anahtarlı teyze. Biraz geç kapatsın diye Zeynep de söyledi ama olmazmış, akşamı geciktiremezmiş. Sen akşamı geciktire bilir misin İnci?
Hani bir kere senle odun taşıyorduk. Benim göğsümde bir şey çalınıyordu da ben korkmuştum. Tencereler tıngırdıyor sanmıştım. Sen de gülmüştün bana. O çalan yüreğimmiş. Şimdi biliyorum artık.