Kokun daha ömrümden kaç ramazan götürür.
Kaç kez niyet edip açtığım oruç gibi,
Sana niyetli olan kalbim,
İftarını yapar mı kokunla bir gün?
Sayfa 102
Göğsüm kabarıyordu. Meydanda beş yüz esirin arasında, tek başıma bir memleket gibiydim.
Sayfa 124 - Ötüken
Reader Follow Recommendations
Bir millet düşman kamçısı altında "Vatan! Vatan" diye inleyerek mahvoluyor.
Sayfa 117 - Ötüken
Tatar'ım. Ana yurdum Kırım. Orada doğdum, orada büyüdüm. Asker oldum. Almanya'ya karşı harb ettim. Günün birinde cephede esir düştüm. Bir yıl esir kaldım. Esirlikte hayat zordu. Hayat bize orada işkence oldu. Dayandım gene de. Hayata kırılmadım bile!
Sayfa 250 - Ötüken
Doğru, yanlış; kalbimin bana emrettiğini yaptım. Belki o günler hayatı olduğu gibi gördüm. Ama hayatın başka yolları varmış, ben ne bileyim!
Sayfa 250 - Ötüken
Gazetelere bakıyorum. Hep Tatar sözleri, hep Tatar kelimeleri Rus harfleriyle yazılmış (...) Neden bilmem, bir çocuğun sınıfta karatahtaya Rus harfleriyle Tatarca yazan elini görür gibi oluyorum. Küçük bir el; vücut, kafa, göz yok; yalnız zayıf bir el gözlerimin önünden gitmiyor. Ağlamak, hayır, gülmek istiyorum. Mektuplarında, babama, bana eski destanlarımızdan birkaç satır gönder diye yazacak olsam, babam bana, "Siyer-i Nebi"yi, "Çora Batır"ı bu harflerle mi gönderecek?
Sayfa 48 - Ötüken
Akıl aşkı idrak edemez. Çünkü akıl teslim olmak istemez. Aşk ise tamamen bir teslimiyettir.
Sayfa 87
Çay ve yağmur... İki sevgili. Biri muhabbetleri demliyor, biri sokakları...
Sayfa 84
İyi ki yalnız kalabiliyoruz, bir yaprak düşüyor penceremin önündeki ağaçtan. İşte diyorum bir sevda daha bitti. Seviyorum diyen biri daha gitti diyorum. Süzüldü ve yavaşca gitti, bazen öyle bir giderler ki, sanki bir gün gelecekmiş gibi, ama gelmezler.
Sayfa 62