Milenyum, benim için hiçbir anlamı olmayan, insanların dillerine doladığı bir kelime… 1999’un son günlerindeyiz artık. Yeni yıl yaklaşıyor. Birilerinin deyimiyle milenyuma giriyoruz. Ama ben hiçbir yere gitmek istemiyorum ki. Kalmak istiyorum 99’da. Çünkü sevdiklerim vardı benim bir zamanlar burada. Keşke bir sihirli değnek olsa, beni doksanların en başına ışınlasa! Hani daha dedemin bile hayatta olduğu o zamanlara. Orada mutlu mesut yaşasak, ama hiç 99’a ulaşmasak… Takvimler 17 Ağustos’u göstermese hiç. Saatler üçü iki geçmese ya da bir yolunu bulsak da bugünü hiç yaşamadan 18 Ağustos’a atlayabilsek… Hayat kaldığı yerden devam etse… Memleketim beton yığınına dönmemiş olsa, binlerce insan ölmese, sevdiklerim hep yanı başımda dursa…
Sokak kitapları yayınları
Reader Follow Recommendations
...Derken büyük bir uğultu duydum. Evin camları zangırdamaya başladı. Düşmemek için yatağa sıkıca tutundum. Kıyamet kopuyor gibiydi. Aynı odada yatan ablamdan hiç ses gelmiyordu. Acaba sadece ben mi hissediyordum bu olanları? Derken annemin çığlığını duydum. “Çocuklaaaar!” diye bağırdı. Onun yanına gitmek istedim o an. Sıkıca kavradığım yataktan
Sokak kitapları yayınları