Bir sonbahar akşamı, dökülmüş yaprakları,
Anımsıyorum senle geçen eski anılarımızı.
Dökülmüşler şimdi birer yaprak gibi,
Bırakmışsın çürümeye.
Toprak kokusu mest eder bedenimi,
Düşen yaprakları çürüttüğü gibi,
Güzel günlerin anıları çürütür beni.
Bıraktığın yapraklardanım ben de.
Bir yaprak gibi ölüyor, bir diğeri gibi doğuyorum.
Şimdiyse yeniden ölüyorum,
Sonbaharın hüznünde, bir yaprak olarak çürüyorum.
Güneşli günlerde doğmak üzere!
-Seymen T