Öylesine yalnız sanıyordu ki kendisini, neredeyse şak diye yere düşecek, bir daha da doğrulamayacaktı. İnsanın bir yerde, bir işte tek başına kalışı ölümden de beterdi. İşte ölüm dedikleri de buydu. Sonsuz bir yalnızlıktı, çaresizlikti.
Sayfa 283Kitabı okudu
