Her geçen günün bizi kendi cenazemize yaklaştırdığı bilgisini önbellekte tutunca hiçbir şey çok mühim değil. Acele etmem gereken bir şey olduğunu zannetmiyorum. Kafam nasıl rahatladı anlatamam... Yarışı bıraktım, şampiyonluk turu atıyorum Osman.
Saatin zamanı durdurduğu eşit aralıklarda
Sararmış otların arasında, özgür, sınırsız topraklarda
İlkesiz, saraysız, tahtsız, tasasız
Günlerin peşine düşüp seni arayacağım
Bir gün uzak bir yerlere gideceğim kuşkusuz
Camları hiç kapanmayan, rüzgârlara karşı
Savaşı hiç bilmeyen çocuklarla gür ağaçların altında
Çok uzak değil, yakın! bir yer ayırın bana da