Sibel
Sibel
@Sibel1212
"Yaşamak için ihtiyacım olan inceliğin birazını sadece melankolimde bulabiliyorum."
youtu.be/AZd4k9OTjdA
Kahramanmaraş
2727 reader point
Joined on December 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ben bu dünyada en çok, kendisini başkaları içi değiştirmek zorunda olmayan, kendisi olabilen insanlara hayranım. O insanların samimiyetine hayranım. Yazarı tanımıyorum ve ilk kez okudum. Sanki çay koymuşum da, bir arkadaşım gelmiş karşılıklı çekirdek çitleyip sohbet ediyoruz. Öyle hayatın içinden, öyle samimi. Bir solukta okudum, bazen kendimi gördüm, bazen annemi, bazen hepimizi.
Mükemmelliyetçilikten dikilmiş bir kıyafetin bizi ne denli yorduğunu, pijamaları çekip dolaşmanın bizi deli yaptığını görüyoruz yer yer. Kendin olmak mı, deli olmak? Herkes gibi düşünmemek, herkes gibi davranmamak, herkes gibi yazmamak mı deli olmak? Öyleyse yaşasın delilik!
Bazen kendimizi eşit boylarda dilimlenmeye çalışılan salatalık olduğumuzu düşünüyorum. Dilimlenip kavanoza koyuluyoruz. Sımsıkı kapatıyorlar kapağı, sirkeli suda dolaşmaktan başka çaremiz yok, hepimiz aynıyız, hepimizin sonu aynı, hepimiz birer turşu olacağız! Salatalığın biri kaçsa dışarı, belki yalnız ama turşu olmaktan kurtulmuş. Hala taze, hala bir salatalık, hala kendisi. Belki daha çabuk çürüyecek, belki daha yorgun ama olsun, o hala bir salatalık, o hala kendisi.
Çok dolduğunda, dolup taşacak yerin olmadığında yazmak yerine susuyormuş insan. Bunu zaman zaman yazarda hissettim, bazen de kendimden bildim. Her şey gibi kelimeler de tükeniyormuş insanın içinde. Neyse ki hala okuyacak binlerce kitabımız var. Belki bir gün daha çok yazabilecek kadar yine duruluruz.
Artık incelemeleri kendime arşiv olarak yazıyorum.
İlk yuvamızdır bir anne rahmi. Sonra bir anne kucağı, sonra bir sevgilinin kolları belki. İnsan ihtiyaç duyar bir yuvaya. Bir kadın anlatıcı var kitapta. Kimi zaman geçmişe özlem duyar, özlemi kendisine yuva kılar. Eski kocasına mektup yazar, günlüğe yazar gibi. Kocasına mı yazar gerçekten yoksa sığınılan bir liman mıdır orası? Yuvası geçmiştir bazen, bazen an’da sığındığı, çok da tanımadığı bir erkeğin kollarıdır. Hayır! Asıl yuvası kendisidir bu kadının. Evinin yakınlarındaki gel-gitler gibidir ruhu. Ama sakindir bu gel-gitler, zarar vermez kimseye. Akışında ve durağanlıkta ilerler her şey. Olması gerektiği gibi. Kullanılan yalın bir dil ve harika çevirisi ile hiç yormayan bir kitap. Çağımın ve benim de içinde olduğum en büyük sorunlardan biri hep koşmak. Bu yıldan en çok istediğim şey biraz sakinleşmek ve durabilmek. Böyle bir yola girmişken bu kitap sakinliği ile beni dinlendirdi.
Artık incelemelerimi eskisi gibi özenle yazmıyorum, her yıl başka bir insana evriliyoruz. Bu yılki kendim daha çok susmaya muhtaç. İyi okumalar.
Sevgi neydi? Emek değil, iyilik hiç değil…
Nazım’ın aşklarını, belki de aşka âşık olduğunu çoğumuz biliriz. Bu kitaptan beklentim, Nazım’ın sadece Piraye ile olan ilişkisine yönelikti. Öncesini veya sonrasını, onun aldatmalarını okumayı istemiyordum. Öyle de başladı kitap, Nazım’ın, bazen de Piraye’nin aşk ve hasret dolu mektuplarını okudum. Hapisteydi Nazım, Piraye ise onun biricik karısı
Reader Follow Recommendations
Yepyeni bir şair, taptaze bir kitap
Bir keresinde şiir için şöyle söylemiştim: Şiir, yürüdüğüm yorucu yolda, oturup dinlendiğim eşsiz bir durak, bazen bir sevgili, bazen şefkatli bir anne eli. Şiir, dünyamı güzelleştiriyor. İncecik gövdesi ile rüzgârda sallanan; eğilen, bükülen ama asla kırılmayan güzel ve güçlü bir çiçek hayal ediyorum. Ne kadar da nahif görünüyor ama nasıl da
"Şiir; bir savunma biçimi olduğu kadar, bir saldırı biçimidir de. “
Ruhumun melodisi şiir ve ona en güzel sözleri yazan Edip Cansever. Benim için şiir; bazen sığındığım bir liman, bazen güzel bir düş, bazen gözyaşı, bazen umut, bazen bir isyan. Şiir; özgürlüktür; söylenmek istenen hiçbir engele takılmadan dökülmelidir söze. Stratejiyi kabul etmemelidir. Yaşadıklarını yazdığını söyler Edip Cansever. Bu kitabı da
