Elbette herkes güzel hareketlere özenir; ben de bazen aynaya bakarak güzel biçimde sigara içmeye çalışırım.
Fakat muhterem efendim, bilemezsiniz süreklilik ne kadar zor bir şeydir.
Esasında ben ortak acıların adamıyım.
Zor geceler...
Yalnız geceler...
Düşler...
Hayalimdeki gülüşler...
Ve bir de ben...
Kimi zaman yine gece...
İki büklüm haykırıyorum: "Hey karanlıktaki yabancılar!
Biraz ben var mı sizde?"
Ayarlarıyla oynanmış bir toplum netliğini yitirir; kimlik sıkıntısı yaşar ve bunun telafisi için savunma mekanizmalarını harekete geçirerek içine kapanır.