Gülce
@Siirce
Ey kelimem, sevgilim, beni savun!
Öğretmen
İzmir
241 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Küreselleşme projesi yazanlar, bütün dünyaya bir tek kültürün propagandasını yapmaktadırlar. Çünkü kültürün aynileşmesi, tüketim davranışını da benzer kılacaktır. Böylece herhangi bir konuda toplumu etkilemek daha da kolaylaşacaktır.
Örtü, erkek ile kadının cinsiyet farklılığını vurgularken, toplumun kadına karşı yaklaşımını da belirlemiştir. Fakat daha geniş açıdan bakıldığında, tesettür, kadın ile erkeğe eşitleyen bir unsurdur. Özellikle kadının şehvet uyandıran alanlarini gizleyip kişiliğini öne çıkardığı için insani düzlemde cinsler arasında ayırma ortadan kaldırır. 
Bir matemin kahrı altında ezilip kalan kalplere güç vermek için hayat vazifelerinin hakim sesi kadar etkili şey olamaz.
Okur Takip Önerileri
Musibet, insanları en çok ümide sarıldıkları zamanlarda zedelemekten haz duyar.
Tenhalaşabilir miyiz?
Mutlu muydu bilmiyorum ama sakindi. Sükûnet içindeydi. Az’dı. Yavaştı. Tenhaydı. İşte aradığım kelimeyi buldum. Belki mutlu değillerdi ama tenhaydılar. Okudukları bir gazete. Tuttukları bir parti. Gittikleri bir okul. Bir cami. İşte bu tenhalığın peşindeyim ben. Başa dönebilir miyiz? Tenhalaşabilir miyiz?
Bütün sözcüklere adını ekleyeceğim
Güldeniz, Gülekmek, Gülyağmur, Gülşarap
Gülaşk, Gülşiir, Gülahmet, Gülerhan
Ey Gül, yaşamım, yitip giden düşlerim!
Şimdi gece, soluğumu verdim içime
Az önce kağıtlara gül kuruları serptim Dolaplardan kekik, nane kokuları çıkardım
Öylece serptim, seni yazacağım diye
Sen ki, deniz görmemiş bir deniz kızısın
Aklımın almadığı bir yerde, öylesin
Şimdi gece, iki kişi bu yalnızlık
Bize artık yeter de artar bile…
Yara iyidir. İnsanı yıkımdan haberdar eder. İçteki tersliği dışa çıkartır, tedbiri, tedaviyi mümkün kılar. Ahlaki yaralanma sonucu hissedilen yaralar da bir haberdir. Bir tedavi çağrısıdır. İnsanın toparlanması; inançlarına doğrularına, değerlerine uygun davranması; yanlışlarını hatalarını günahlarını telafi etmek için bir rahmet acısıdır.
Ruhun değeri yükseklere çıkmasında değil, düzenli olmasındadır. Ruhun büyüklüğü büyük yerlerde değil, gösterişsiz yerlerde çıkar ortaya. Onun için bizim içimize inerek yargılayanlar ünlü eylemlerimizde pek önem vermezler, bunların aslında çamurlu ve bataklık bir dipten fışkırmış pırıltılı su serpintileri olduğunu görürler.
Öyleyse neden babaları ve hocaları öfkeliyken çocukları dövmek de serbest bırakıyoruz? Bu artık eğitim olmaktan çıkıyor, öç alma oluyor. Ceza çocuklara verilen bir ilaç sayılmalı, öyle verilmelidir. Bir doktorum hastasına karşı öfkelenmesini kabul edebilir miyiz?
Yaşamımızı ölüm kaygısıyla, ölümümüzü de yaşama kaygısıyla bulandırıyoruz.
Oysa acılarımızdır birbiriyle çarpışan yaşam boyu
Mutluluklarımızdır, cephe gerilerinde bekleyen.
Ölümün yüzdelere vurulduğu çağlardan geliyorum
Yüreğimde o acı, yüzümde gözyaşları yok artık
Yaşımı mezar yazıtlarına bakarak anlıyorum
Ne kadar gencim daha, ey dünya, ey insanlık!
Bir anıdan yola çık istersen, bir sözden, bir gülüşten
Çünkü bir insan sorularıyla insandır ve onlara bulduğu yanıtlarıyla
Her şey bir acının bilincine varmakla başladı
Bir taşı kaldırıp bakmakla, bir kapıyı açmakla