Azad avcı
@Sipanazad
Hayat ön provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir. Bu, alkışı olmayan tiyatronun perdesi kapanmadan; gülün, şarkı söyleyin, dans edin,aşık olun
Öğrenci
Munzur Üniversitesi
Dersim
Mersin, 10 Ekim 1998
110 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
sıyrılıp gelmektedir seher
Belli ki yakındır
doğayı ve hayatı sarsacak saat
Bazen iyileşmek istemez insan
Çünkü çektiği acı, kaybettiği şey ile
Arasında kalan son bağdır.
Bir kitap okudu
129 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Kapitalist modernite cinsiyetçiliği kanser gibi çoğaltarak, aşk adı altında toplumu öldürmektedir. Gerçek aşk evrenin oluşum dilinden duyulan büyük heyecandır. Mevlana’nın “Âlemde ne varsa aşk imiş, gerisi kıyl u kal imiş” sözü hakiki bir aşk yorumu olabilir.
Özlem…
Bir kuş olup uçamamak ve bir insan bedenine ve kaderine sahip olmak ne kadar kötü bazen. sadece bunu diyebiliyorum kendime. Kocaman insan, dünyayı yıkan insan, atomu parçalayıp dünyayı yıkan insan, ışık hızıyla yarışıp güneşe kafa tutan insan, tüm tanrıları göklerden indirip, tahtlarına oturan insan… bu kocaman şey nasıl bu kadar çaresiz kalabiliyor bir duygu karşısında? Özlemek, çok tarifsiz bir şey. Ne kitapların yazdığıdır bu, ne de dillerin söylediği… Belki de kelimeler çaresiz, ya da eller beceriksiz.. Anlatamamışlar ne olduğunu. Zehirse neden bu kadar tatlı, ab-ı hayatsa neden bu kadar acı…
Eğer kış, "baharı yüreğimde taşıyorum" deseydi, ona kim inanırdı?
-Halil Cibran / Ermiş
İnsan ancak sustuklarını duyan biriyle bir ömür geçirebilir
OsHo
Gül Şiir
kalemimi sen tuttun yazarken
Yeni okula başlayan bir çocuğa yardım eder gibi
Öyle acemilikler yaptım ki ben
Hiç kalır bu şiir onların yanında ve
Nasıl ayaktayım diye şaşıyorum bazen.
Görüp göreceği son şey bu şiirdir dünyanın
Bir kitabı yarım bıraktı
Nazım Hikmet
Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
Saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı insandır...
Bu da gösteriyor ki, zaman ve mekân insanla mevcuttur!
Sayfa 31 - Dergâh yayınları
Benim çocukluğumun belli başlı imtiyazı hürriyeti. Bu kelimeyi bugün sadece siyasi manasında kullanıyoruz. Ne yazık! Onu politikaya mahsus bir şey addedenler korkarım ki , hiç bir zaman manasını anlamayacaklardır. Politikadaki hürriyet, bir yığın hürriyetsizliğin anahtarı veya ardına kadar açık duran kapısıdır.
Sayfa 21 - Dergâh yayınları