Sokrates der ki: ''Tanrılardan biri zevkle elemi birleştirip karıştırmak istemiş, bunu beceremediğinde, bari şunları kuyruklarından birbirine bağlayalım,'' demiştir. Metrodorus, kaderin bir çeşit zevkle karışık olduğunu söylermiş, bilmem o da aynı şeyden mi söz etmek istiyordu; gelgelelim bana öyle geliyor ki insan kendini acıya bile bile, isteye isteye, seve seve teslim eder. İnsan mahsus da dertli görünebilir; onu demek istemiyorum. Üzgün zamanımızda dahi gülümseyen, hoşumuza giden, narin ve tatlı bir şeyler duyar gibi oluruz. Kim bilir bazı ruhlar için keder bir zevk, bir gıda değil midir?
Ağlamak da bir zevktir.