Ne var ki hayat denen şey çok inatçı ve en çok nefret edildiği yere sıkı sıkıya tutunmaya meyilli.
Dürtülerimiz yalnızca açlık, susuzluk ve şehvetten ibaret olsaydı neredeyse özgür olacaktık.
Tek tesellim yalnızlıktı; derin, kapkaranlık, ölüm gibi bir yalnızlık.
Okur Takip Önerileri
Ağlayın mutsuzlar ağlayın ama bunlar son gözyaşlarınız değil!
Her gün gördüğümüz ve varlığını varlığımızın bir parçası gibi benimsediğimiz kişinin sonsuza kadar aramızdan ayrılabileceğini, sevdiğiniz o gözlerdeki ışıltının sönüp gittiğini ve kulaklara öylesine aşina ve kıymetli gelen bir sesin susabileceğini, bir daha hiç duyulmayacağını akla kabul ettirmek öyle uzun zaman alıyor ki…