Someone from skiakru

Someone from skiakru
@Someonefromskiakru
Sinirlenince aglayan bir insan oldugum için kendime kiziyordum. Bagiranlardan olmak isterdim. Bagiranlar, aglayanlardan çok daha iyiydi. Donup kaldigim için kendimden tiksiniyordum. Bana elini sürmeye hakki yoktu ve ben onu durdurmak adina hiç bir sey yapmamistim. Kelimeler, o çocuk için yeterli görünmüyordu. Ancak aletini tekmelemek ya da eline vurmak yerine, her zaman yaptigim gibi çenemi kapali tutmustum. Korkak olmanin bir isime yaramadigini ve karsilik vermemenin de bir seçenek olmadigin simdiye kadar ögrenmis olmam gerekirdi. Az önceki gibi durumlarda, bir karsilk vermek zorundaydim. Korkunun beni ele gecirmesine izin vermeyi bırakmam gerekiyordu. Kendimi savunma hakkim vardi. Kendimi savunmam, ortaligi karistirdigim anlamina gelmiyordu. Bunu biliyordum ama sorun şuydu ki; bir yüzlesme ya da kriz durumunda bedenim ve zihnim hep ayn incinmis içgüdüyle tepki vere- rek donup kaliyordu. Insanlar savas ya da kaç içgüdüsünden bahsediyordu. Bende ikisi de yoktu. Savasmak ya da kaçmak yerine donup kalyordum. Her lanet olayda böyle oluyordu.
Sayfa 187Kitabı okudu
Reklam
Claire derin bir iç çekti. "Shan..." "Yapma," diye yalvardım sessizce. "Lütfen bir sey söyleme." "Söylemeyecegim," diye fisıldamadan önce aramızda uzun bir sessizlik oldu. Rahatlayarak yere çöktüm. "Teşekkür ederim." "Ben yanındaym," dedi üzgün bir ses tonuyla. "Sonsuza kadar."
Sayfa 166Kitabı okudu
İlk aşkımın onun gibi biri olması büyük talihsizlikti. Onu uzaktan seviyordum. Benim dünyamda, görünmezlik güvende olmak anlamına geliyordu. Duvar kağıdıyla bütünleşip uyum sağlanmaktan memnundum.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
156 syf.
6/10 puan verdi
·
38 günde okudu
Kendine Ait Bir Oda
Virginia Woolf
8/10 · 38,5bin okunma
Reklam
Reklam
132 öğeden 31 ile 45 arasındakiler gösteriliyor.