... o zamanlar daha insanları tanımamıştım. Artık asla onların laflarına, düşüncelerine kanmayacağım. Asıl korkulması gereken insanlardır, sadece onlar, daima.
Bu hezeyanları daha ne kadar sürecek böyle, onların, yani bu canavarların bitkin düşüp, nihayet, durmaları için? Bu tür bir nöbet daha ne kadar zaman sürebilir? Aylarca mı? Yıllarca mı? Ne kadar? Belki de herkes, tüm çılgınlar, ölene dek? En sonuncusuna kadar.
Sayfa 31
sevgi çağının sonu
İnsan kabahatin kendinde olduğunu bilince, hakikatin zehri kendine sıçramasın diye suçu, başının üstünden geçen kuşa bile atabilir.
Sayfa 117
dedemin turnası
Sevgi ve vefa duygusunun uzak diyarlara sonsuzca uçabilmekten bile kıymetli olduğunu, tüm dünyanın etrafında dört dönebilecekken burada bu ihtiyara yarenlik etmenin nasıl da bir göçücü kuşun kalbini çalabileceğini göstermişti bize Turna.
Sayfa 107
Reader Follow Recommendations
ecevit, öpücük
İçimde bir şeyin porselen bir fincan gibi çatlayıverdiğini hissettim sanki.
Sayfa 76
gül özlem gül
Özlem, bu içinde bir yerlerde sevilmemiş, takdir görüp sırtı sıvazlanmadığı için hoyratlaşmış, hırçın bir çocuk saklayan adamı seviyordu. Çok seviyordu hatta. Yalan yok. Ama sevginin onu her haliyle ve her koşulda kabul etmekle bir ilgisi olmayabileceği şüphesi de içinde yer etmeye başlamıştı bir kere. Şüphe; sulayıp sakınmak, budayıp ilgilenmek gereken bir çiçek değil, istenmeyen bir ayrık otu. Kendi kendine büyür de büyür, yayılır da yayılır.
Sayfa 57