Sabitlenmiş gönderi
Belki de elime geçen tek şans, zarları bir kez daha atma fırsatından ibaretti. Belki de mühim olan geleceği değil, geçmişi görebilme yeteneğiydi. Belki de hayatın kontrolsüz bir düşüş olduğunu kabul edip ona mutlu bir son aramak yerine, iyi bir hikaye olmasına gayret etmeliydim.
Bir kitap okudu
164 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Bütün hayatım yoğun bir kayıp ve eksiklik duygusuyla yaralı bir hayvan gibi acı çekerek geçti. Belki de sana bu kadar şiddetli sarılmasaydım, sonunda seni o kadar kızdırmaz, başladığım yere, on iki yılda bulduğum dengeyi de kaybederek dönmezdim. Şimdi içimde gene o dayanılmaz kayıp ve terk edilmiş duygusu var, bu her yerimi kanatıyor. Bendeki eksikliğin bazen yalnız sen değil, bütün dünya olduğunu düşünüyorum.”
Sayfa 239Kitabı okudu
kendi kendine, kapılar önünde bekleyen bir adama dönüşüp dönüşmemiş olduğunu sormadan edemedi; şöyle bir düşününce hayatının en güzel yıllarını şu veya bu kapının başında dikilerek, kapının içerdekiler tarafından açılmasını bekleyerek geçirmemiş miydi?
Sayfa 48Kitabı okudu
Henüz dışarıdaki koca dünya hakkında hiçbir şey bilmediği için varoluşunun dar sınırlarından asla bunalmıyordu.
Sayfa 62Kitabı okudu
Sadece huzur içinde var olabilmek ne kadar güç
Sayfa 206Kitabı okudu
Ah, nasıl da küçük şeylere bağlı aşk!
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.
Sayfa 183Kitabı okudu
Geçmişlerini arayan artık gerçekte var olmayan geçmişe boğuk sorular yönelten bu gölgeler onların kendisi değil miydi? Gölgeler, canlanmak isteyen ama bunu artık başaramayan gölgeler… Ne kadın eski kadındı ne de adam eski adam… Ama tıpkı ayaklarının dibindeki bu kara hayaletler gibi kendilerini bulmak için boş yere didiniyor, cansız ve güçsüz çabalarla kendilerinden kaçıp, kendilerini yakalamaya çalışıyorlardı.
Sayfa 52Kitabı okudu
