“İnsan...Unutmayı bir türlü öğrenemeyip de hep geçmişe bağlı kaldığı için şaşar durur kendi kendine.İstediği kadar ileri ve çabuk yürüsün,zinciri ile birlikte yürür,hızla akıp geçen olaylara bağlıdır yine de.”
-Friedrich Nietzsche
Öğrendiğiniz bir sırrı unutmak imkansızdır.Bir kez öğrendiniz mi artık sizin olur.Ödünç alınmış bir kitap gibi iade edilemez.Ya da bir aşk mektubu gibi yakılamaz.Bir bilgisayar faresiyle üstüne tıklayarak bilincinizden silemezsiniz.Tabakta kurumuş yulaf ezmesi gibi,hafızanızın duvarlarına yapışıp kalır.
Sırların en önemli özelliği,çoğunlukla pişmanlık içermeleridir,öyle değil mi?Demek istediğim,”iyi haber”sırları gerçekten gizlenmek için değildir.Sadece küçük düşürücü,utanç verici olanlar gizlenir.