"Bak bu yara annemden, işte bu babamdan, buradaki ilkokul öğretmenimden, haaa şu en derin olan mı onu ben açtım bilmeden. En çokta o acıtıyor canımı, en çok o kanıyor."🥀
"Düşebilirim ama güçlü ve zekiysem yine ayağa kalkabilirim". Her düşüşten sonra ayağa kalkışım gittikçe kolay hale geldi. Oysa başlangıçta ne kadar zordu.
“Engellenmenin yarattığı kızgınlık engelleyen kişiye yöneltilmediğinde küskünlük duygusuna dönüşür. Bazı intihar olgularında da benzer mekanizma işler. Sevgisini esirgeyen, engelleyen ya da terk eden kişiye kızgınlık öylesine yoğundur ki bu, onu yok etme isteğine dönüşür. Kişi, öfke duyduğu insanı önce benliğine mal eder. Sonra içindeki insanı yok etme amacıyla kendi canına kıyar. Bazı durumlarda öfke duyulan belirti, bir kişi değil; kişinin çevresi veya tüm insanlıktır. Dünyada umduğunu bulamayacağı sonucuna ulaşan kişi, kendini ortadan kaldırmakla tüm dünyayı cezalandırdığına inanır.”