Her devrin kendine göre adamları vardır. Zaman bizler olmadan da devam eder ve her devir kendi şartlarına uygun adamlarını mutlaka ve mutlaka yetiştirir.
Gül beni aldı götürdü derin sulara, dalgalar güçsüz saman çöpü bedenimi o kıyıdan o kıyıya kondurdu. İnsan olmayı öğrenmeye koyuldum. Önce hiç olmayı kabullenerek.
‘Biricik dostu Çora, dönüşü olmayan yolculuğuna çıkarken son sözünü söylemek, helalleşmek için onu çağırmış, oysa kendisi inatla bu çağrıyı reddetmişti. Ne büyük aptallık ne bağışlanmaz bir davranıştı bu!’