Ne bileyim ben niçin. Seni akılla seviyormuşum, seni mantıkla seviyormuşum, seninle bir yapıt kuruyormuşum...Yalan! Seni bir canavar gibi seviyorum, acıdığım çocukluğumun çocuksuluğuyla seviyorum, okşamadan dökülen saçlarımın kızgınlığıyla...Seni senin için seviyorum belki de; sen olmak için...Yoksa dinlenmek mi istiyorum da, seni esmer bir gökyüzü mü yaptım?