Tuğçe bayar
@Tbayar
İnstagram: Tugcebbayar
İnsanlar gözleriyle işitmeyi öğrenmek için kulaklarını mı patlatmalı?
insan oradayken,o banktayken,o şehirdeyken fark edilmiyor. kimse bir diğerini varken görmüyor da ne zaman kalksan o banktan,ne zaman terk etsen bir kenti yahut bunlara sadece meyletsen;işte tam da o an fark ediyorlar seni.nereye diyorlar, duruyordun ya orada öylece,şimdi nereye?
Zamanında herkese benzedikleri için artık kimseye benzemeyen,bu yüzden de garip görünen şu insanlardan biriydi.
Reader Follow Recommendations
Taş döşeli yollar onun için annesinin yüreğinden daha az sertti.
Söz kendini söylemiş,yorulmuşsa
Yağmur kendi içine yağar
Asfalt çılgınlığa yürür kendini,
Buraya kadar gelinmişse
Uyku bile kendini uyur.
Ölü mevsimler gibisin
Bir şeyin görünmeyen iyi yanları gibi
Ama bitti mevsim,
Bir başka yolcu yok sana
Fark etmez gibisin.
Konuşmam artık,kalbini kırdımsa senin
Bil ki yanına düştüm.
Hiç eksilmedim,çoğalmadım hiç
Unuttum çıplağında öldüğüm geceyi
Sabahları eğilip yüzüme,
Öpüşün geçiyor bir,
Bir duruyor aklım.
Ben,hayatı delice sevdiysem nasıl,
Diyorum,seni de öyle.
Kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim
Diyorum,yanında,
O sabahları eğilip öpüyor denizi.
Bir yanım bembeyaz ışık
Kör ediyor,bir yanım zehir gece
Yıktığım,atladığım,söndürdüğüm
Bir yangın yerindeyim
İçimde sadece,dediğim gibi,
Her gidenden biriktirdiğim melekler