Bugünde bir şeyi unutuyoruz sanırım. Seyircileri... Çünkü onlar olmadan tiyatronun bir tadı olmuyor. Duyguyu hissettiklerinde tepkilerini dışarıya vurmayınca, komik bir sahnede o güzel kahkahalar olmayınca, hüzünlü bir sahnede ağlama sesi olmayınca, o sondaki alkış sesi olmayınca da olmuyor...
Hiç bitmesin istiyorum. Sahneye çıktığımda seyirci ile ilk göz göze geldiğimdeki o heyecan... Sahneye alıştıkça, diğer bir tabirle sahnenin tozunu attıkça, o rahatlama... En sonunda da seyirciyi selamlarken ki gururlu ve mutlu bakış...
Bir tiyatrocu olarak bugünü kısa bir zaman önce birlikte çalıştığım ekibe, tiyatroyu bana ve daha birçok kişiye aşılayan canım hocalarıma armağan ediyorum...