Asuman Susam’ın kaleme aldığı Gülten, hem bir dönem romanı hem bir biyografi hem de çok ciddi bir inceleme kitabı olarak okunabilir. Bir şair kadının şiirin doruklarındaki bir başka şair kadına saygı duruşu. Ama öyle çok uzaktan değil, kelimeleriyle kucaklar gibi...Kucaklar gibi ama mesafeyi de gözeten bir şair ihtimamıyla, bir kadın duygudaşlığıyla...
Gülten Akın hayatına ne çok sıfat sığdırmış! Kadın, şair, anne -hem de beş çocuklu- avukat, aktivist...Asuman Susam, çocuklarının “siz” diye seslendiği Gülten Akın’ın sert kabuğunun arkasına incelikle bakmış; bir “eş” olarak zorlandığı, yalnız bırakıldığı hayat sapaklarını da not etmiş...Şairin hayatına dair gerçekleri “ifşa” etme değil, sezdirme, anlama çabasıyla...
Gülten Akın, yaşarken saygı görmüş. Eril bir bakış açısıyla yazılan edebiyat tarihinde -yüceltmeyi şiiri üzerinden değil “anneliği” üzerinden yapan bir yaklaşımla- “Şiirin annesi” diye anılmış! Asuman Susam, bu ifadeye itirazını dile getirip, Akın’ın edebiyat tarihindeki “Tekil, özerk adasal varoluş”unun altını çiziyor. Gülten Akın hayranlığına titiz araştırmacılığı ve “şair” bakışını ekleyerek edebiyat tarihine çok değerli bir çalışma bırakıyor. Okuru da katarak ve hatta “düş ödevleri” vererek! Her satırda kitabın arkasındaki emeği, sıkı çalışmayı, özeni görmek olası. Asuman Susam, “burada olmayan için söz alırken” saygıda kusur etmemiş, dersini çok iyi çalışmış. Gülten Akın adına yaraşır bir kitap olmuş. Elbette Asuman Susam adına da yaraşır...Sağ olsun, var olsun!
