Kadın haklıydı adam aşık
Kadın kızgındı adam pişman
Anlatamamanın imkansızlıktaki inceliğindeki engelline öyle takılıp kalmıştı adam kadın sustu sitemsiz o bekledi çaresiz
Kadın mağdurdu adam mağrur
Sonra gece oldu
Duvarlara anlatıllar her şeyi
Ne duyan oldu ne bilen
Nemli duvar gibi açıldıkça
Açıldı yürek yaraları
Ne kadın unuta bildi
Nede adam
Kadın istiyordu anlasın kırgınlığı
Adam istiyordu anlasın nasıl sevdiğini
Öyle bir şafağa umutla bakıyorlardı
Çaresiz