"Hey canım hey! Hikmetten dem vurmak lazım gelince insanoğlu ne kadar hikmetli konuşur, ama insaf ve insaniyetin gereği gösterilmek lazım gelince insanda insaf ve insaniyet pek kıt görülür."
Sayfa 106Kitabı okudu
Fikrimce, Kazakçanın ıslâhıyla umum bir Türk lisânı bulmak kabil olacak. Bence de eğer bu Türkmen, Özbek, Sart, Kırgız vesaire lisânları birleşmezse o vakit büyük bir Türkistan meydana gelmez. Böylece de yaşayacak bir Türk milleti vücud bulmaz.
Sayfa 343Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İslamiyet'e göre insan şahsiyetine hürmet duygusunun ne olduğunu öğrenmek isteyenler, Yunus Emre'nin şiirlerini okusunlar. Orada Tanrı'nın bir parçası olarak görülen insanın ulviyetini bulacaklardır. Fakat İran ve Bizans'tan gelen istibdat an'anesi , İslamiyet'in cevherinde olan bu asil ışığı kararmış ve bu nur sadece dindar olan kalplerde kalmıştı.
Sayfa 20
Ben talihin bedbaht yarattıklarından birisiyim.
Sayfa 243Kitabı okudu
"Bilinçli düşünsel yaşam, bilinçsiz ruhsal yaşamla kıyaslanırsa, ruhsal yaşamın ancak çok küçük bir parçasını oluşturur."
Kitle uysal bir sürü gibidir, başında bir efendi olmadan yaşayamaz. İtaate karşı öylesine bir susamışlık içindedir ki, ortaya çıkıp kendisini efendi ilan edecek herkese içgüdüsel bir boyun eğişle karşılık verir.
A'la Suresi, 8. ayet:
Ve seni kolay olan için başarılı kılacağız.
Leyl Suresi, 7. ayet:
Biz de onu kolay olan için başarılı kılacağız.
Duygusuz olmak kadar dünyada lakin derd yok; Öyle salgınmış ki me'lun: Kurtulan bir ferd yok! Kendi sağlam... Hissi ölmüş, ruhu ölmüş milletin! İşte en korkuncu hüsranın, helakin, haybetin!
Mehmet Akif Ersoy
Eylül'e hazan ayı derler bilirim bilmesine de asıl hazan aydan kaynaklı değildi senin küçük kızının ellerini bırakıp buralardan gidişindendi.
Eşya
Arapça aşya "şeyler, nesneler" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça şyA kökünden gelen şay sözcüğünün çoğuludur.
Dilhun
İçi kan ağlayan, başka bir deyişle çok kederli ve üzüntülü kimseleri tanımlamak için kullanılır.
Anne Baba
Arapça'da ebeveyn kelimesinin tekili olan eb (çoğulu âbâ, übüvve), "çocuk kendisinden olan erkek" (vâlid) anlamına gelir. Bundan başka, "herhangi bir şeyin meydana gelmesine veya düzelmesine sebep olan kişi" anlamında da kullanılır.