Yürüyerek benliğinizle buluşmaya gitmezsiniz. Burada mevzu, kendinizi yeniden bulmak, otantik bir ben veya kayıp bir kimliğe yeniden kavuşmak için eski bağlardan kurtulmak değildir. Yürüyerek, kimlik fikrinin kendisinden, biri olma, bir isim ve hikayeye sahip olma isteğinden kaçarsınız.Biri olmak, herkesin kendinden bahsettiği yüksek sosyete toplantılarında ya da terapi seanslarında iyidir. Oysa biri olmak,boynumuza ağır ve aptalca bir kurgu zincirleyen toplumsal bir zorunluluk
değil midir? Yürürken biri olmama özgürlüğünü yakalarız, çünkü yürüyen bedenin tarihi yoktur, o sadece hareket halindeki kadim yaşamdır.
Geçici özgürlük, ardından kürkçü dükkanına
dönüş.
Çoğunlukla kendi düşünce kalıplarımız karşısında kör gibiyizdir, onları açık bir biçimde göremeyiz.
Okur Takip Önerileri
Herkes kendi kapısının önünü süpürse dünya tertemiz olur. Taoist keşiş Mo Tzu, "İnsanların en büyük hatası, başkalarının tarlalarındaki otları ayıklamaya gitmek için kendi tarlalarını terk etmeleridir" demiştir. Bu cümle iki fikir içerir, birincisi "başkasının gözündeki çöpü görme"ye denk gelir ve ikincisi başkalarını değiştirmek istemeye ya da "onlara yardım ettiğini sanarak" işleri onların yerine yapmaya dayanan hatadır. Her şeyden önce, bize verilen
hayattan sorumluyuz.
Eğer Tanrı geleceğin bilgisini bize verdiyse, bu onun değişmesi içindir. Eğer yaşam bizimle sıkı bir ilişki kuruyorsa ve yolunda gitmeyen şeyi vücudumuz aracılığıyla ifade ediyorsa, bu da değişebilmemiz içindir.
iskelet ve kemikler, yapımızı, iç yapılanmamızı gösterir. Kemiklerimiz her ağrıdığında, bu, iç yapılarımızda, hayat inançlarımızda acı çektiğimiz anlamına gelir. Bu yapıların çoğu bilinçdışıdır, günlük yaşantımızda, hayatla baglantımızda bilinçsiz olarak ve sürekli dayandığımız en derin arketiplerimizdir. Halkların büyük inançları (tarihler, kültürler, adetler, dinler) bu arketiplere olduğu gibi, ırkçılık, etik, onur, adalet duygusu, sapkınlıklar ya da bilinçaltı korkular gibi daha kişisel arketiplerimize de bağlıdır.
Her omurun özel bir rolü vardır ve beyinden gelen titreşimli verilerin "dağıtım ekseni" görevini yerine getirir. Her bireyin bilinç ve bilinçdışı iki düzeyi, beynimizin, bu merkezi bilgisayarın mekanik ve kimyasal desteği aracılığıyla bedenle bağlantı içindedir. "Emirler"ini hücrelerimizin en küçüğüne, özellikle bütün beyin omurilik sinir sistemi ve otonom ya da sempatik sinir
sistemi (sempatik + parasempatik sistem) aracılığıyla iletir.
Sayfa 117
Yaşadığımız acılar ya da üzüntüler Bilinçdışımızın, lç Sesimizin mesajlarıdır. Rüyalar durumunda olduğu gibi, sorunun önemine göre az ya da çok güçlü bir düzeyde bize gönderdiği işaretler her zaman semboliktir.
"En az duymak istediğimiz doğrular,
çoğunlukla en çok öğrenmeye ihtiyaç duyduklarımızdır. "
Çin Atasözü
"Yüreğim acı çekmekten korkuyor, dedi delikanlı Simyacıya, aysız bir gecede gökyüzüne bakarlarken.
- Acı çekmekten korkmanın, acının kendisin
den daha kötü olduğunu söyle yüreğine. Ve düşlerinin peşinde oldukça hiçbir yürek asla acı çekmez. "
Paulo Coelho
Simyacı
Sayfa 67
Tibetli Budistler "hayatta en iyi öğreticilerimiz (bizi daha çok harekete geçiren, ilerleten kişiler) en kötü düşmanlarımızdır,bize en çok acı çektiren kişilerdir ... " derler.
Bilinçdışı ve Bilinç arasındaki denge bilincin uyanmasıyla başlar. Bilinç, enerjilerin yoğunlaşmasının son aşamasında eyleme, "yapma"ya geçişle kendini gösterir. Bu eylemle gerçekleştirilen sonuç sayesinde, ne durumda olduğumuzu saptayabilir ve bu durumda "bilinçlenme" olarak adlandırılan şeye sahip oluruz.
Sayfa 47
İnsan, kaotik magmadan geldiği için görünürde şekilsiz, Taoistlerin Dogumöncesi Chen* adını verdikleri ve bizim de inançlarımıza göre ruh olarak nitelediğimiz bir enerji titreşimidir.