DoktorLeon
@Unutulmusbellek
Sayılı günlerin 8. Gün şairi ve onun kara defteri
İnsan toprak alma derdinde,
toprak insan alma derdinde.
“ne toprağın gözü doydu, ne de insanın.”
Kızılderililer fazla yürüdükleri zaman hemen bir ağaç bulur, altında oturur ve beklemeye başlarlardı. Onlara neyi bekledikleri sorulduğunda şöyle cevap verirlerdi; bedenimiz hızlandı, ruhumuz geride kaldı, ruhlarımızı bekliyoruz.
İşte benim de durak noktam bu şarkıdır:
Kuan/ Deli Gönül Neyi Özler Durursun
Reader Follow Recommendations
Bir papatyanın, olmaz yaprağına düştüm
Kalbimin bir göz odasındaki en güzel köşeyi bahşetmiştim. Kapı kenarına yakın, siyah bir sandalye onu daha çok cezbetmişti. Çünkü misafir olduğuna inanmıştı.
İnsan ki her şeye dengeyle bakmalıdır. Fazlası ve eksikliği hep ziyandır. Bir elinde bira içip, diğer elinde tanrıyı anacak şekilde ziyan içindedir. Hep dengede olmak zorundadır. Bu varoluşumuzun mutlak koşuludur. Bir yanınız yansa dahi , bir yanınız bahar-bahçe olmalıdır. Tıpkı sol yanınızda kötü amel, sağ yanınıda iyi amel yazan melekler gibi...
Altında 67 Model mustang, sağında uçurum ve bir deniz, solunda ucu görünmeyen bir dağ, önünde tek yön yol ve radyoda Cem Karaca'dan "Ay Karanlık" çalıyor 🏜️
Kırgınlık ve kızgınlık, zannımdan uzak tutmaya çalıştığım iki duyguydu. Gözümü kana bürüyen, Günahkar eyleyen ve kendimi sakinleştirmek adına uğruna çok şey feda edebileceğim iki olguydu. Öyle şeylere sebeptir ki kimse yaşattıgını yaşamadan ölmesin..
Bir düşle başlar her şey. Soyut alemin sahtesi sana sahici gelir. Gerçeklerinde hissetmeye başlarsın. Tanışıklıklar, birliktelikler hep içsel dünyanda farklı kişiliklerle zuhur eder. Ne kadar sahi alemde ilerlersen o figürlerden o kadar uzaklaşıyorsun. İşin sonunda elinde bir kaç parça hayal kırıklığının toz taneleri kalıyor.