Uygar anıl
@Uygar11
Görsel Sanatlar Öğretmeni
Marmara Üniversitesi
Hatay
67 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İster öğretmen, ister manastırın müdürü, ister günah çıkaran bir rahip ya da başka şey olayım, güçlü, değerli ve ötekilerden değişik bir insana rastlayıp da onu anlayamamak, ondaki zenginlikleri keşfedememek, onun gelişmesine katkıda bulunamamak gibi bir duruma düşmek istemem.
Sayfa 65Kitabı okudu
Ama psikanalistin karanlık krallığıyla, bilinçli düşüncemin işlenmiş toprakları arasında bulunan ıssız bölgeyi kendi kendime büyük bir randımanla keşfedebileceğimi bilmiyordum.
Bir insanın içindeki biz ne kadar kapsamlı ise, hayatı o kadar anlamlıdır.
Okur Takip Önerileri
Bu kitapta okuduğunuz mektuplarda, öğrencisine karşı şiddet kullanan öğretmenlerin içlerinde utanca boğulmuş bir iç çocuk vardır. İçinde utanca boğulmuş iç çocuğu olan kimse asık suratlı, bıkkın, gergin, kaygılı, umutsuz ve öfke doldur. Bu kişinin öğretmen olması topluma yapabileceği en büyük kötülüktür.
“Söz sessizlikte, ışık karanlıkta, yaşam ölürken; bomboş gökyüzünde uçarken parlar atmaca.”
“Ve Vetch, gerçeği görmeye başladı: Ged, ne kaybetmiş ne de kazanmıştı, ama kendi ölümünün gölgesini, kendi ismiyle adlandırarak, kendisini bütünlemişti; tam bir insan olmuştu”
Kopuşlar acı veriyorsa bağlar hakiki demektir. Sadece hakikatler acı verir.
Çevrenin bize giderek daha az acı verdiği modern zamanlarda acıyı algılayan sinirlerimiz giderek daha duyarlı hale geliyor gibidir... Acının anlamsızlığı en ufak bir acının bile katlanılmaz olarak algılanmasına neden olur.
Günümüzde ölmek insanlara özellikle zor gelir, çünkü hayatı anlamalı bir şekilde bitirmek artık mümkün değildir.olmadık bir zamanda sona erer. Uygun bir zamanda ölemeyen zamansız ölmek zorundadır. Yaşlı olmadan yaşlanırız.
Hayatın ne pahasına olur da olsun uzatılması küresel ölçekte diğer bütün değerleri geride bırakan en yüce değer haline gelmektedir. Hayatı yaşanır kılan ne varsa hepsini hayatta kalma uğruna seve seve feda ederiz.
Acı ve mutluluk, Nietzsche' nin deyimiyle " ikiz kardeştir, birlikte büyüyen... Ya da birlikte güdük kalan."
Halbuki devrimin mayası birlikte hissedilen acıdır.Neoliberal mutluluk dispozitifi bunu daha doğmadan öldürür.
Acıda bulabildiği gülünecek şey oranında derindir insan. Daha önce insani acının derinliklerinde gömülü olmayan biri yüreğinin derinlerinden gülemez.
Her türlü acıyı yadsıyan bir hayat şeyleşmiş bir hayattır. Yalnızca öteki tarafından dokunulmuş olmaktır hayatı canlı tutan. Aksi taktirde aynının cehenneminde hapis kalır.