Ayrıca kendini böyle kazmaya başlamak ve özünün çukurundaki en yakın karmana zorla inmeye çalışmak, eziyet verici ve tehlikeli bir girişimdir. İnsanın böyle bir çaba sırasında kendine, hiçbir hekimin iyileştiremeyeceği kadar zarar vermesi işten bile değildir.
Peki, nasıl buluruz kendimizi yeniden? İnsan kendini nasıl tanıyabilir? Karanlık ve üstü örtülmüş bir konudur bu; tavşanın yedi kat derisi olduğu söylenir ya, insan yetmiş yedi kat deriyi soyunur da üstünden, hala diyemez ki gönül rahatlığıyla: “İşte şimdi gerçekten sensin bu,artık bir örtü kalmadı üstünde.”
Büyük düşünür, insanları aşağıladığında onların tembelliğini aşağılamaktadır: çünkü bu tembellik yüzünden birer seri imalat ürünü, önemsiz, ilişki kurmaya ve eğitilmeye değmez olarak görmektedirler. Kitleye dahil olmak istemeyen insanın yapması gereken tek şey, kendine razı olmayı bırakmaktır; kendisine seslenen vicdanını dinlemelidir : “Kendin ol! Şimdi yaptığın, düşündüğün ve arzuladığın şeylerin hiçbiri sen değilsin.”
Reader Follow Recommendations
İnsanlar törelerin ve kanıların ardına saklanıyorlar. Aslında her insan çok iyi bilir ki: Dünyaya yalnızca bir defalığına , tek örnek olarak gelmiştir ve bu kadar şaşırtıcı renklilikteki birçok şeyi, kendisindeki gibi tek bir şey halinde bir araya getiren bir o kadar da tuhaf rastlantı, ikinci bir kez gerçekleşmeyecektir: bilir ama bir vicdan rahatsızlığı gibi gizler bunu—
