Tanabay rahvan atıyla ilgili, yıllar boyu süren olayları düşüne düşüne yürüyordu. İnsanların ölenlere karşı tutumu hatırına gelince acı bir gülümseme belirdi yüzünde. 'Hepimiz böyleyiz işte. Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız. Yitirdiğimiz kimsenin değeri, nasıl bir insan olduğu, iyi yönleri, yaptığı işler o zaman daha iyi anlaşılıyor herhalde...