Unutmak bazen bir nimettir. Yaşadığımız acıları hiç unutmadığımızı, o acının en yoğun hâlinin sürekli devam ettiğini düşünün. Bu manada unutmak bir nimettir ama asli olanı asla unutmamalıyız: Bizi var eden değerleri, hakikati, sevgiyi, dostluğu, sadakati... Onları unutursak insan olma vasfını da yitirir, beşer oluruz. Mertebe olarak aşağı düşeriz.