Gülüşünden güneş doğuyor be Kadın! Bir şarkı gibi insanı alıp uzaklara götüren duyguda gözlerin,
Ve yanında olması gereken hiç gitmemiş gibi umutlu"
Sonra içinde küçük bir çocuğa sarılır gibide şefkat ve sevinçle dolu yüzün..
Saçların koyu derinliklerde sırlara sarılmış aşk şarkılarını dinleyen duygu seli,
Yüzünün coğrafyası dolunay renginde..
Ve öyle gökyüzune kısılmış gözlerinin etrafındaki çizgiler, Umutlu yazarlardan alınan tebrik alkışı gibi..
Yüreğin suskunluğa vakit yok diyor,
Tüm renklerin adını sevgi koydum, sevin sevilin diyor be kadın..
Tolga Tazecan"
Adını çoktan unuttum yüzün aklımda
Ve bu şiiri neden sana adadığımı bilmiyorum
Ama her güzellik nasılsa kendi adını bulur
Bunun için ben Gül dedim sana..
Yine de bir çiçeğe bunca yağmur yağarsa
Kökleri toprağı saramaz olur
Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan.
Ahmet Erhan
İnkar etmiyorum ki
Öpmesine öptüm Evadoksiya’yı.
Hem de zeyrek yokuşunda öptüm.
Sinemaya da götürdüm.
Fakat ben o zaman
Deli gibi seviyordum onu.
Sanırsam o da beni seviyordu..
Sevmese ıslık çalar mıydı,
Saat ondan sonra,
Çabuk gel diye…
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan..
Belki diyorum kendi kendime.!
Belki öldükten sonra
Mümkündür yaşamak.!
Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım
Bir iğne, bir iplik kaldık şu dünyada
Ancak birbirleriyle bütünlenebilen..
Düşün ki, senin bütün adlarını söylesem
Doğa ayaklanır, koşarak gelir yanıma
Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım
Benzedik birbirine bakan iki aynaya Yaşamak güzel, yaşamak güzel, yaşamak
Artıları, eksileri yitirsek de boyuna
Kör bir noktada durup ardımıza baksak
Sularda pul pul, toprakta tel tel
Çözülüp dağılsak ve ömür desek buna
Al yarısını, öbür yarısı bende kalsın
Öleceğin günü bana önceden haber ver
İçimdeki, dışımdaki saatleri kurdum
Yelkovanı kovalayan akrep gibi kaldım buradaYüzü gitgide suya dönüşen kadınım
Bir gün bütün aynaları kırarsam şaşırma
Ben aklımı yitirdim yüreğimi buldum.
Ahmet Erhan 1983