MESCİD-İ AKSA’NIN ÇOCUKLARI
Gözlerinde gördüm umudun en tazesini
Toza toprağa bulanmıştı nur yüzü
Kirpiklerinden düşen o gözyaşları
Bir yağmur rahmetiyle yüklüydü
Gözlerinde gördüm gülüşün en güzelini
Tarumar olmuş bir bahçenin içinde
Hazana inat direnen bir gül misali
Müjdeliyordu çorak gönüllere baharı
Gözlerinde gördüm cesaretin en hasını
Direnirken gökten düşen bombalara
Evinin yıkılmış duvarının önünde, dimdik
Kafa tutuyordu korkusuzca, bir orduya
Gözlerinde gördüm inancın en büyüğünü
Yitirmişti sahip olduğu her ne varsa
Ne yârı kalmış elinde ne de diyârı
Bir başına bekliyordu Mescid-i Aksa’yı