Eğer tanrı hayatın mutluluklardan müteşekkil bir şey olmasını isteseydi, dünya dönmezdi. Kargaşalar çıkmazdı. Nehirler yataklarından taşmazdı. Yeraltından yeryüzüne lavlar fışkırmazdı. Yıldırımlar düşüren, toprağı çatlatan, karaları denizlere, denizleri karalara akıtan o kadim irade madem kaosu seviyor, insanın tek kurtuluşu bu kaosla uyum içinde devinmektir.