Siyaset yolunda her bir söz söylenir. Zaman olur sen bana namussuz dersin, zaman olur ben sana namussuz derim, ödeşiriz. Demokrasi icabı bu, öyle mi, değil mi? Kürsüye çıkıldı mı sen bana söversin, ben sana söverim. Fakat siyaset patırtısı bitti mi, "Vay kardeşim," diye kucaklaşır, öpüşürüz.

Vergini verme, rüşvetini ver; bu zaman böyle bir zaman.

Bu zaman, namussuz zamanı...Kimse doğruluk üzerine iş görmüyor. Doğru adamı hiçbir işin başına geçirmiyorlar. Şu işe müsabaka imtihanıyla memur alınacak deniyor. Bu imtihan ne? Namussuzluk imtihanı. Namusu düşük olan seçilip imtihanı kazanıyor. Alçaklıkta üstün olan terfi edip en baş yere geçiyor.

Fakir olmak günah değil, zengin olup başkasını ezmek günah.