Roman okumayı çok sevmesemde Nihal Atsız'ın bu kitabı yeniden roman okumaya sevk eden bir kitap oldu okumaya başladığınızda tarzının farklı olduğu hemen anlaşılıyor. Olayların genelinde yazarın kendi hayatından izler olduğunu düşünüyorum. Atsız'a olan edebi, fikri yakınlığım sebebiyle romanı okurken kendimi kitabın içindeki bir karakter gibi gördüm Sanki Selim Pusat Çamlı Koru'ya yürürken bende yanında yürüyordum. Özellikle son bölümlerde tanrı ile konuşması muhteşemdi.
Atsız'ın şiirlerinide barındıran eser şiir konusunda ustalığını bana tekrar hatırlattı.
Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin...
Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin!
Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin.
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...
Bu romanı tüm okurların kütüphanesinde bulundurmasını ve mutlaka okumasını tavsiye ederim.
Ruh AdamHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 201927k okunma
Eğer insan soyunun bu en zaliminin simgesini, benzerini hayvanlar arasında arayacak olsaydım, belki timsahları bulurdum, boa yılanlarını bulurdum. Yok yok, sanmıyorum ki yeryüzünde bu zalimleri simgeleyecek korkunçlukta bir hayvan türü bulabilelim.
Sevginin niçini olmaz ki efendim... Düşünsem belki makul bir sebep bulabilirim. Fakat bu hakiki sebep olmaz. Çünkü biz önce severiz. Sonra sevdiğimiz şeyin güzel taraflarını bulmaya çalışırız.
Haydi Abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalb ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye,
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş'tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.