Bizi mağlup eden heyecan patlamalarına karşı mağlubiyetimiz hiçbir vakit mutlak olmamalı, hiçbir vakit tam bir ümitsizliğe sebebiyet vermemelidir. Bir kere düştük, fakat kalkmaktan ümidimizi kesmemeliyiz. Hatta derhal kalkmak için kuvvetimizi yeterli bulmuyorsak o düştüğümüz yerde kalmalı, patlamanın şiddetinin azalmasını beklemeliyiz. Bakışımız galibiyet hedefinden ayrılmamalı, en çaresiz göründüğümüz zamanda bile galibiyeti düşünmeliyiz