Arkadaş, eski Türklerde askerler savaşırken arkadan gelecek herhangi bir saldırıyı kontrol edebilmek için sırtlarını bir ağaca, kaya veya taşa vererek ok atarlarmış. Genelde bozkır hayatı yaşadıkları için bu sırt dayanan nesne genelde bir taş veya kaya olurmuş. Yıllar sonra bu sırt dayanan taşın ismi "arka-taş" iken arkadaş şeklinde yerleşmiş , bugün de iletişim içinde olunan ve samimiyetine güvenilen kişilere verilen isimdir.
(Vikipedi, özgür ansiklopedi)
Reader Follow Recommendations
Yüzünüzü yıkamaya gitmeniz sadece 10 saniye sürerken, yatağa bağlı yaşayanlar var. Tüm manzarası tavan olanlar var…
Şükret arkadaşım ayakkabını giyebildiğin bir ayağın var.
Senin kızarak bindiğin otobüse uzaktan bakıp iç geçiren tekerlekli sandalyedeki o adam var.
10 saat uyuyup iş yerinde hala esnerken, geceyi çocuğunun başında hiç uyumadan bekleyip, ilaç parası için işe giden babalar var.
Sen annenin önüne koyduğu yemeğe burun kıvırırken, pazar dağıldığında çürük domatesleri toplayan kimi anneler var.
İsyan etme arkadaşım annesiz var, babasız var.
Kıymet bil. Her nefsin tadacağı bir ölüm var.
Şükret haline ki; sen bugün uyanırken nefesini yastığında bırakan var.
Şükret arkadaşım, bir şükrü bile bilmeyenler var.
(Kime ait olduğunu bilmiyorum.)