Zeynep
@Zeyas
Kuşlar da dişinin tüyleri ise donuk, genelde
kahverengi, siyah ve beyazdr. Aslnda hanmefendinin
toprakla, dallarla, sazlarla ve yuvasn yapp kuluçkaya
yattığı otlarla bütünlemesini sağlayan harika bir
kamuflajdır bu.
Sayfa 13Kitabı okuyor
KUŞLARIN YAŞAMI, TIPKI bizim yaşamımız gibi, küçük ölümlerden' ve yeniden
doğuşlardan oluşan envaiçeşit olayla kaplıdır.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Dikkat et Turgutçuğum, bu güzel hayalleri, şekilleri kaybetmesin bilincin. Kurtar kendini onun baskısından. Rüyadan gerçeğe geçmenin acılarını yaşama. Ne olur Turgut uyanma sakın. Ne olur uyanma... ne olur... ne olur... silme...
Sayfa 322Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
Hayatında ilk defa başka bir insan olma özlemini duydu. Hiç bilmediği bir içkinin susuzluğu gibi bir duygu. Değişebilmek. Kendinin bile tanıyamayacağı yeni bir varlık olmak. Bütün canlıların olanca güçleriyle karşı koydukları bir değişim, bir başkalaşım. Korkutucu ve aynı zamanda çekici bir eğilim.
Sayfa 319Kitabı okuyor
Çıkar üstündekileri, kurtul bu düzenden. Olmaz Selim: çırılçıplak kalırım sonra. Tutunacak bir yer bulamam sonra. Düşünceler göklere yükseliyor, fakat vücut toprağa bağlı. Tek tek koparılması kolay olan milyonlarca iplikle bağlı. Kör talih!
Sayfa 307Kitabı okuyor
Orman kanunu Resmî Gazete’de yayımlanır ve yayımlandığı tarihten itibaren de yürürlüğe girer. Aynı heyecanlar, aynı korkular, aynı bekleyişler, aynı çaresizlikler: bilinmeyen, gene aynı bilinmeyen. Koridorlarda gene aynı dolaşmalar, bakışmadan konuşmalar, konuşmadan bakışmalar; hademelere, parayı atınca çalışmaya başlayan o otomatik makinelere gene aynı yalvarmalar, aynı baş sallamalar. İniltiler, odaları, koridorları doldurur; yalnız müdürün kapısından içeri giremez. İnsani zaaflara kapalı tek kapıdır o.
Sayfa 305Kitabı okuyor
160 syf.
·
Not rated
Ülkemizin Böyle Güzel Öğretmenlere İhtiyacı Var
Şimdi ne durumlara düştük ikimiz de. Sen öldün; ben de koridorlarda, anlamsız bekleyişlerin içinde ölüyorum. Gerçekten öldün mü Selim? Bu yalnızlık dolu koca dünyada bütün tutunamayanları öksüz bırakıp gittin mi?
Sayfa 297Kitabı okuyor
Ne anlamsız bir yaşantı. Dolabın kapağında bir yazı: yangında ilk kurtarılacak eşya. Onu değil beni kurtarın. Nasıl dayanabilirim ben, Turgut Özben, bu beklemeye?
Sayfa 296Kitabı okuyor
Ne garip bir milletiz... bizi kim anlayacak? Kayınpeder diyormuş ki hakime: sayın hakim bey, ben onu subay zannetmiştim: fakat, affedersiniz, öğretmen çıktı. Affedersiniz.
Sayfa 295Kitabı okuyor